hier maak je wat mee

halo limburg en omgeving, weer een maand om zag ik dus ik laat weer wat horen.
bij begin beginne ,dus daar gaat i.
in pakxe in laos had ik mn motor weer in orde zodat ik verder kon naar cambodia. eerst kwam ik michael uit zwitserland weer tegen op zn bmw en zijn we samen wat tempels gaan kijke in de omgeving, later weer opgesplitst want ieder had een andere route in gedachte. ik kom hem toch steeds weer tegen, eerst india toen nepal en nu laos.ik ging naar de 4000 eilanden waar ik flink gelachen heb met bekende die ik ook al eerder getroffen had, de wereld is zo klein, de gekste mensen, ga niet alles uitlegge. dus ik weer verder naar cambodia de grens over heel simpel geen problemen en sterke verhalen over corupte amtenaren op mijn reis.ik kwam aan in streng teng of zoiets, leuk guesthouse gevonden en verder naar bang lung waar ik de zelfde weg weer terug reed omdat ik verhalen hoorde over zeer slechte wegen en daar had ik effe geen zin meer in, de wegen zijn hier redelijk maar stof stof en stof is wat ik hier zie, ongeloofelijk. ik ging naar kratie waar je kon dolle fijne spotten op de rivier , ach ja t is n vis , de tien taise meiden die met mij de boot deelde waren veel intresanter dus niet veel vis gezien. wel een leuk stadje dus na 2 dagen verder naar kompongton via de me kong rivier, een geweldige dag door kleine dorpjes en velden, de mensen hier in cambodia zijn ook super vriendelijk , allemaal een big smille , het is niet het mooiste land, alles is bos en vlak, maar ik vind het hier geweldig leuk. weer een smid die aan de gang was, en een bom als aambeeld gebruikte (dat is pas kicke).
ik ging opweg naar preah khan, een van de tempels van angkor, en hier begon de ellende weer opnieuw, het ligt in de middel of nowhere en dat heb ik geweten ook. een wirwar van zandweggetjes en zandweggetjes hier betekent een halve meter zand waar je doorheen slingerd en steeds op je waffel gaat. eindelijk net voor de avond aangekomen en daar geslapen bij mensen thuis tussen de varkens en kippen . ik was in het dorpje ta seng ,dat licht naast de tempels, er komen hier geen auto s en soms een brommer dus ze verkopen hier benzine in literflessen, kom ik daar met mn 40 liter tank, hoeft die vrouw een maand niet meer te werken.
ik dacht voor het slapen gaan (als het maar niet gaat regenen, dat zou verschrikkelijk zijn) en natuurlijk , een stortbui die de hele nacht duurde. smorgens stond alles blank, het regenseizoen is begonnen, het heeft geen zin te wachten want het word alleen maar erger. dus ik vertrokken en begonnen aan een van de zwaarste dagen uit mn leven. elke 100 meter gleed ik onderuit op mn wegbanden, de modder plakte overal zodat mn wielen niet meer draaide, voorspatbord er af gehaald dat hielp al een beetje. sommige hellingen kwam ik niet boven en dan gleed ik met motor en al weer vrolijk naar beneden. steeds bagage er af ,naar boven scheuren, bagage trug er op.om 12 uur smiddags was de pijp leeg, de motor had ik ondertussen zo vaak recht getildhet lukte niet meer. de motor stond zo diep in de modder ik kreeg hem er niet meer uit, dus wat doe je dan? ik ben gaan picknicke tot een uur of twee, toen kwam een groepje mannen aangelopen en die hielpen me te bevrijden, ik ze bedankt ,10 meter gereden en weer vast. ik kon wel janke ,ik met mn ideeen.
maar de weg werd langzaam beter en savonds kwam ik in siem riep, als een varken .
daar tussen de bussen japanners naar tempels gekeken, 2 dagen lang, en toen naar de hoofdstad phnom phen ,waar de rode kmer flink heeft gemoord in de jaren 70. eerst naar de gevangenis uit die tijd geweest en daarna de massagraven gaan bezichtiggen, heel indrukwekkend en het deed me denken aan hoe ik me voelde toen ik op bezoek was in auswitch in polen. na al die elende was het tijd voor iets anders en ging ik naar de shoeting farm om eens flink tekeer te gaan met een kalachnikof( machinegeweer), ik kom daar aan krijg ik een menu met wat ik kon schieten hier. hand pistool machinegeweren, gun of rambo, raketwerper en handgranaten. ik zeg ,laat mij maar klein beginnen, dus een machinegeweer. ik voelde mezelf behoorlijk dom om na al die ellende gezien te hebben te gaan spelen met een geweer, maarja in nederland kan ik het niet. trouwens ik heb hier geinformeerd en als je iemand dood wild kost dat hier 200 dollar, ik kan zo snel niet iemand bedenken die ik dood wil ,dus ben ik verder gereisd naar thailand.terug in het geregelde landen gestrand in pattaja waar mn broek gestolen werd met geld creditcards en motorsleutels. dus nieuwe sleutels gemaakt politie, blabla bla enz.
terug in bangkok ,dus de circel is rond, carberateurs schoon gemaakt bij harly davidson en michael weer tegen het lijf gelopen midden in de stad met weet ik veel hoeveel miljoen inwoners, geouwehoerd gelache en weer verder naar bang sapan waar maarten en ilse, 2 westlandse motormuizen op het strand in een hutje zitten. die twee kunnen goed koken en ik ben dan ook super verwend daar( als jullie dit lezen, bedankt nogmaals). verder flink door gescheurd naar het zuiden, via de westkust, puket krabi zo naar georgetown in malaisia waar ik naar sumatra , indonesia wil verschepen. leuke stad hier, ze hebben een paarden racebaan waar ik dagelijks de smid lastig val, mooie wegen om te toeren, ik kloot wat aan de motor. ik kwam in de motorwinkel, joop tegen, een hollander die op booreilanden werkt en al 20 jaar hier woond meet vrouw en kinderen, samen een dag opgetrokken en weer flink verwend met bubbelbad en een overdosis aan eten,(ook jullie hartelijk bedankt). ik voel me zo schuldig overal zo goed verzorgd te worden en niks terug te doen. ach ja zo gaat dat, dat was het zo een beetje, ik wacht op nieuwe papieren en creditcards hier in georgetown en dan ben ik volgende week in indonesie.

ik heb net een nieuw fototoestel gekocht en dus de laatste 2 maanden geen foto s gemaakt, ik heb dus een goed excuus voor het ontbreken daarvan.


aan al mn vriende op pinkpop wil ik even kwijt: gedraag jullie en doe niets wat ik ook niet zou doen. groete