einde azie

een maand geleden stond ik op het punt om naar indonesie te gaan maar dat heeft nog even geduurd. het pakje dat de dhl zou bezorgen in 3 dagen was 7 dagen onderweg waardoor ik bijna 2 weken in georgetown heb gezeten. toen ik eindelijk de motor op de boot wou zetten kreeg ik te horen dat er een of ander festival was en dus nog 4 dagen moest wachten (ze vinden hier altijd wel een reden om niet te werken).
ik dacht dat ik gek werd, ik vind het best leuk hier maar het word echt tijd om verder te gaan, dus ik in een bevlieging al mn spullen gepakt en naar melaka vertrokken 450 km naar het zuiden. er zou daar mischien een mogelijkheid zijn om over te varen maar dat was dus niet waar, weet ik nu. ze hadden wel een mc donalds en een bioscoop dus ik heb me vol gevreten met bigmac s en ben naar shrek 3 gaan kijken.
vervolgens ben ik maar wat door malaysie gaan toeren tot ik in lipie uitkwam, een stadje waar ook een festival bezig was met tingeltangel muziek dat door het leger gespeeld werd. vervolgens naar de cameron highlands waar ik smiddags aankwam en in slaap viel, werd ik wakker gemaakt door mijn zwitserse vrind michael die net na mij aan kwam, dit is nu de 6e keer dat ik hem tegen kom. hij heefd de zelfde boot als mij geboekt dus reden we samen terug naar georgetown waar de motoren op de boot getakeld werden. tussen al die grote zeeschepen lag een klein houten schip en dat was de onze. eerst werd de boot vol geladen met uien en daarna konden de motoren er op. die boot haald de overkant niet dachten wij, als ik dan mn duikpapieren haal in indonesie dan kan ik meteen mn motor opduiken van de oceaanbodem.
de motoren doen 2 dagen over de oversteek dus wij vertrokken een dag later met de ferry. de boot was net vertrokken toen ik ontdekte dat mn schoenen nog in het hotel stonden, ik rijd nu dus op mn sandalen want maatje 45 hebben ze niet in indonesie.
het lijkt hier een beetje op india alleen is het net iets normaler. michael heeft maar 3 weken visa en ik heb ook haast, we hebben dan ook een paar dagen flink door gescheurd, grote wegen hebben ze niet alleen maar kleine slingerwegen waar geen einde aan komt. we zijn sumatra overgestoken naar panang en de weg naar het zuiden gevolgd.
ik dacht dat de hotels in pakistan en india zo smerig waren omdat ze door mannen gepoetst werden maar de vrouwen hier in indonesie maken er ook een potje van. ik durf niks aan te raken, douchen kennen ze niet, alleen een betonnen bak met water waar je niet doorheen kan kijken, wat je met een emmertje over je heen moet gooien . alleen al het emmertje is te smerig om vast te pakken. smorgens word je gewekt door een gek die koffie aan bied, dat soort fratsen halen ze in india ook uit, om 5 uur smorgens word er op de deur geklopt dat je moet betalen!!!
soms word je gewekt door kakerlakken die hier behoorlijk groot worden. die rennen dan over je gezicht en spelen in je haar.
de restaurants doen ook sterk aan india denken, altijd rijst natuurlijk en de andere dingen staan uitgestald achter glas in grote schalen en ketels.
ik loop altijd naar het glas en wijs aan wat ik wil eten. ik eet meestal rijst en groenten want de kip en de vis kan uren achter het glas staan maar ook weken. nadat ik duidelijk gemaakt heb dat ik groente en rijst wil ,wil ik gaan zitten en dan staat het eten al op tafel, 3 borden vis 4 kippenpoten en een hoop andere zooi waarvan ik niet weet wat het is. fish chicken!! fish chicken!! chicken goooeeed!! roept hij dan. nee geen chicken!!!. dat is hier steeds weer moeilijk uit te leggen.
dan pak ik meestal zelf een bord en schep het zelf op uit de potten achter glas.
no like chicken????
nee geen chicken!!!
met de boot moesten we uiteindelijk over steken naar java en overnachten in bogor in een mooi hotel waar we de roet eens goed konden weg wassen van al die stink vrachtwagens en bussen.
savonds naar de karaokebar waar we ons afscheidsfeestje hadden ,want de volgende dag gingen we ieder weer onze eigen weg. we konden naar de film alieen 6 kijken en luisteren naar het kattengejank van een stel wijven, dat was een komische combinatie.ik ging naar de zuidkust om het drukke verkeer te mijden maar dat was geen goed idee. ik vroeg steeds naar het plaatsje pameungpeuk en iedereen wijst de zelfde kant op . de weg was redelijk maar werd minder en minder goed, tot het dood liep en dan sta je daar weer in de middel of nowhere .
no problem!! zegen ze hier altijd in die landen. mijn oude bmw ziet er voor hun uit als een onoverwinnelijke space machine die alles kan maar ze vergeten dat het gewoon een auto is op twee wielen.
en als ze zeggen :yes road no problem.
dan vergeten ze erbij te zeggen dat ze wel eens gehoord hebben dat er een weg is en dat een verre oom van zn vader er 100 jaar geleden eens met een ezel en een groot kapmes doorheen is gebaggerd in 7 dagen tijd.
uiteindelijk belande ik in cidaun, een klein plaatsje waar ik thuis werd uitgenodigt bij een gast die even oud als ik was 27 en zijn vrouw , als je dat zo kan noemen, van 17 . ze hadden al 2 kinderen dus die was er vroeg bij. ze woog ongeveer 35 kg en leek in mijn ogen pas 13 jaar.echte liefde leek het niet, hij deed de hele dag geen klote en hing wat rond met zn vriende en zij rende van hot naar haar.
ik ben toen voor de hele familie spagettie gaan koken maar niemand luste het dus at ik het zelf maar op en zij gingen aan de rijst met vis (wat is er mis met mijn spagettie??)
de volgende morgen reed ik naar bandung waar ik weer even stopte bij mc donalds, dat is vreemd ,eerst zit je op de grond in een hutje te eten en een paar uur later zit je in een airco mc donalds met een happy meal.
na 2 dagen kwam ik op het dieng plateau, een gebied vol vulkaan kraters, alles stoomd en bubbeld. weer 2 dagen rijden kwam ik in bromo, ook een vulkaanlandschap waar je met de motor door de vulkaan kon scheuren. smorgens om 5 uur in het donker door het zand naar boven gescheurd om de zon op te zien komen, samen met een andere gast ook op een bmw, dat was wel kicken.
voor ik het wist zat ik op bali tussen de surfjuppys en domme blondjes, ik mis azie nu al. over 2 weken ben ik in australie, weer een hoofdstuk verder
maar voor mijn gevoel is bali al het einde van azie
dat was weer een verhaal over vanalles en nog niks
de groete