australie en mijn apendix

ik ben een eindje opgeschoten, vorig verhaaltje was nog op bali.
na 4 dagen bali(4 dagen regen) begon het eilandje hoppen, lombok, sumbawa en flores, steeds moest ik dubbel betalen op de boot omdat ik een grote motor heb en niet zo een kleine honda zoals dde mensen hier. het staat nergens geschreven en ik ga er dan ook telkens tegen in. zo ook van sumbawa naar flores waar ik om 7 uur smorgens al stond te bekvechten met de ticketverkoper en even later met de politie. je komt er meestal niet onderuit maar ze weten in ieder geval dat ik het er niet mee eens ben. ik ging dus al met ochtend humeur 8 uur op de boot zitten, om 17 uur eindelijk in flores en opzoek naar een hotel, links af zijden de mannen en dus deed ik dat. scheurt er ineens een brommer om de bocht die ik maar net kan ontwijken(gebeurd wel vaker hier) dus vrolijk verder. word ik steeds de pas af gesneden door een andere brommer met 2 kerels er op, ik behoorlijk pissig stop bij een tankstation om naar een hotel te vragen, pakt een van die gasten op die brommer mijn sleutel uit het contact, ik heb hem 2 keer gewaarschuwd ze terug te geven ,5 sec. later lag hij op de grond om genade te roepen (dit is trouwens de eerste keer since lagere school dat ik iemand geslagen heb).ik rijd weer vrolijk verder maar het hele dorp was uitgerukt en probeerde me te stoppen.
uiteindelijk maar gestopt en meteen 50 man om me heen en politie er bij.
niemand spreekt engels en ik had geen idee wat er aan de hand was. moest ik mee naar het bureau en daar sprak iemand nederlands en legde me uit dat ik die gast van zn brommer had afgereden .
die gast was bij zn vriend achterop gesprongen en mij gevolgd om een schadevergoeding te krijge.
het was blijkbaar een richting verkeer en ik was verkeerd, maar er was geen bord dus ik kon het niet weten. ik moest die man 25 euro betalen en daarvan moest hij 10 euro aan de politie geven.
de arme kerel, helemaal in de kreukels en de brommer kapot en dan krijgt hij 15 euro. ik denk zeg niks en kneep er tussen uit. ik dacht aan het verhaal van vrienden van me in india die een indier dood reden en 6 maanden later pas het land konden verlaten.
flores was verder geweldig en de mensen super, het weer zit niet mee want since bali regent het nog iedere dag en de bergen veranderen hier dan in plumpuddingen die in elkaar zakken en de weg versperren.
in ende moest een boot naar timor zijn maar die was niet meer dus ging ik verder naar larantuka waar op woensdag een boot moest zijn die er natuurlijk ook niet was, maar vrijdag was er een boot .
toen ik vrijdag echter in de haven kwam was er geen boot te zien en kreeg ik te horen dat er maandag echt een boot was.
ik heb me wel geamuseerd hoor, ik sliep in een familie guesthouse die gerund werd door 5 zussen die goed voor me zorgden, ik leerde indonesisch enzij dachten dat ik een grote barbiepop was en ik kreeg alle soorten kapsels, ook heb ik de hele tuin versierd met schelpen die ik vond.
eindelijk de boot naar timor, stampevol natuurlijk vol vis ,kippen,karen ,auto s en vrachtauto s. iedereen slaapt er tussenin op de vloer en ook ik had een plaatsje gevonden en mn tent uit gesprijd om op te liggen, en daar lag ik dan met ondertussen 5 kinderen die ook lekker warm in mn tent gerold lagen tussen de kippen.
s morgens 4 uur aangemeerd in kupang na 18 uur op de boot en meteen vertrokken naar dili in oost-timor . vlak voor de grens ontplofte mn voorband en met een hoop moeite nog een crosbrommerbandje weten te regelen en door kunnen rijden zodat ik voor het donker nog in dili was waar axel al zat te wachten op me met een tray bier. volgende dag de motor op de boot naar australie gezet en zelf moesten we nog 5 dagen wachten op onze vlucht.
niet de prettigste plaats om rond te hangen trouwens, er is hier meer leger en un op straat als burgers. s nachts rennen bendes door de straat, bijna elk huis is uit gebrand en geen ruit is heel
.geen respect voor de un trouwens hoor, ik heb nog nooit zoveel dikke landcruisers bij elkaar gezien, in elke auto zit een persoon en als je een uurtje rondhangt op een kruising merk je daat die lui gewoon een beetje intresant in het rond rijden. elke avond hebben ze een beach party en ze slapen in dure hotels recht tegenover de vluchtelingekampen.
kortom het kost klauwe met geld en er gebeurt geen klote, volgend jaar laten ze dit land net zo verwoest achter en de hele kermis vertrekt naar een ander land.
dan eindelijk AUSTRALIE!!!!
mijn eerste indruk ( ik wil niet altijd negatief klinken maar) australie sucks.
er wonen hier in darwin meer backpackers als mensen, allemaal dikke vette pubers die hier het geld wat ze van papa gekregen hebben komen opzuipen, niet mijn volk.
tering duur hier ook trouwens, maar na 5 dagen nam ik afscheid van vriend axel en reed naar townsville om brammetje cuppens op te pikken.
supersaai rijden hier trouwens, rechte weg voor honderde kms en het enige teken van leven is af en toe een dode kangaroo.maar dat was lachen samen op de moto richting brisbane, elke avond camperen en showen met onze kookkunsten.
bij een mc donalds nog met rene en georgette en kids afgesproken en zo zaten we met 6 eijsdenaren koffie te leuten aan de andere kant van de wereld.
cuppens afgeleverd in brisbane airport ,helaas veel te kort, ik was weer alleen.
MAAR het moet niet gekker worden, ik kom in de hostel aan en wie kijkt daar tv : LOES die bij ons paard rijd en soms in de kantiene staat (kleine wereld).
wat gekletst, daar kan ze wat van, en gevraagt of ze met me mee wou.
dat was geregeld ,ook had ik geregeld dat we konden overnachten bij Jhon en alana (twee moto muizen uit katmandu).
ik was ziek met buikpijn maar dacht het gaat wel over dus bleef ik in bed, maar het werd erger en erger en uitijndelijk bij jhon achterop de moto geklommen en naar de docter, die zij dat het de apendix was en 2 uur later lag ik op de ok.
ik had natuurlijk te lang gewacht en ondertussen was hij al gesprongen en zat mn buik vol strond ,FUCK!! dat deed pijn, maar shit hapens.
heb ik 5 dagen door het ziekenhuis gezweefd op mega pijn stillers en liters antibiotica en nu ben ik weer bij jhon en alana, waar ik zo lang kan logeren, geweldigge mensen. aan wat heb ik het te danken dat ik altijd geweldige mensen ontmoet op het moment dat ik ze nodig heb.
ik ben een geluksvogel